Je hebt het vaker gehad over het ongeluk en de gevolgen daarvan, maar ik had niet begrepen dat de consequenties permanent zouden zijn.
Is ook nog niets definitiefs over gezegd, de meeste medici geven aan dat de eerste 2 jaar er vaak nog spontaan herstel is maar die zijn nu bijna voorbij. Maar, de meeste medici hebben ook gemist dat er op de CT scan na 't ongeval bloed achter de schedel te zien was en dat verzwaart de hersenschudding wel naar een hersenkneuzing. De 1e heeft "op papier" geen restschade (hoewel in de praktijk de revalitatie en andere partijen daar een andere mening over hebben), de 2e altijd wel (varierend van minimaal waar je omheen kan werken tot full-blown permanent letsel waar je als kasplantje leeft). Ik val in de categorie visuele en auditieve overprikkeling als ook andere visueel gerelateerde problemen (snel draaien/bewegen = probleem).
Nou ben ik wel weer fulltime aan het werk met de nodige aanpassingen en ik moet ook rekening houden met wat/hoe ik dingen doe om mijn klachten onder controle te houden. De tegenpartij is van mening dat de zware thuissituatie daarbij hoofdoorzaak is (want druk gezin met veel zorgen en prikkelgevoelheidheid na ongeval is schuld van kinderen...) maar de medisch specialist vanuit de letselschade kwam met die CT scan i.c.m. een goed gedocumenteerd verloop van begin tot eind. Daarmee is hij de eerste die echt objectief aanwijst dat er toch wel meer was dan alleen een hersenschudding met restklachten (zelfs de huisarts vond dat ik wat aan het aanstellen was).
De letselschade gaat nu dus de afwikkelende fase in met waarschijnlijk nog de nodige specialisten die over het dossier mogen pissen (zou zomaar nog 5 jaar kunnen duren want duur als ze verliezen). Maar in het ergste geval dan krijg ik "maar" een schadevergoeding en in het meest gunstige geval wordt erkend dat ik de rest van m'n leven gewoon minder kan dan ik zou willen en dat daar iets tegenover staat om de ondersteuning te bekostigen. Nou had ik natuurlijk liever m'n volledige faciliteiten beschikbaar maar vanuit dat perspectief snap ik dat het niet kan, ik ben dus al blij genoeg dat ik uberhaupt nog m'n werk kan doen in aangepaste vorm en niet direct afhankelijk ben van m'n financiën waardoor ik niet absoluut 100% terug moest in m'n oude functie (zolang ik werk heb kom ik er wel).
Maar de zaak zelf wordt nog een heel interessant verhaal denk ik zo. De verzekering van de tegenpartij vind dat ik op die plek niet mocht oversteken maar als die motorrijder zich aan de regels had gehouden (te hard rijden tijdens wegwerkzaamheden en laagstaande zon) dan was er waarschijnlijk niets gebeurt. Initieel was ik conflictmijdend en dacht ik dat alles wat de advocaat er uit kon halen zonder rechtzaak prima was, maar nu duidelijk is dat er waarschijnlijk geen einde komt aan de problemen en ik dus nooit meer zoals voorheen met m'n kids van de glijbaan af kan of in de python ofzo ben ik daar wel van bijgedraaid.
That said, ik heb in 2008 als eind twintig m''n 2e financiele crisis meegemaakt. De eerste had me nauwelijks geraakt maar ik was al wel van plan om bij m'n eerste huis in 2009 extra te gaan aflossen want ik vond de lasten nogal hoor. Maar goed ook want 2 jaar later heb ik 'm verkocht omdat de geluidsoverlast niet te houden was :D
Het 2e huis was ik al extra aan 't aflossen voordat ik MMM vond, daarna is 't best wel in een stroomversnelling gegaan en heb ik nu meer spaargeld dan ik ooit heb gehad. Nog steeds niet bijster veel want we hadden juist alles in de hypotheek gestoken maar toch.